Stomil jako artysta-eksperymentator postuluje pełną wolność sztuki, Eleonora - kobieta wyzwolona, żyje w pełni swobody obyczajowej. Także ich dom poprzez panujący w nim chaos i nagromadzenie dziwacznych sprzętów podporządkowany jest zasadzie totalnej wolności. Równie awangardowe jest zachowanie i stroje postaci. Wszyscy oni są zdecydowanie mniej dojrzali i odpowiedzialni od najmłodszego członka rodziny Artura. To on, choć ma zaledwie 25 lat, napomina i próbuje zmusić starszych, by zachowywali się stosownie do wieku i roli społecznej . Nieograniczona swoboda, której ulegają bohaterowie, staje się przyczyną buntu, agresji, a ostatecznie także tragedii - śmierci Artura ( klęski ideałów, o które usiłował walczyć). Na tle postaci ukazanych w Tangu, gdzie większość ustanawia pewną "normę", postawa Artura dążąca do przywrócenia ładu moralnego i odnowienia tradycji wydaje się być niezwykła. Jego śmierć jest ostrzeżeniem przed destrukcyjnym pojmowaniem wolności. Wolność będąca odrzuceniem praw moralnych i prawa naturalnego, prowadzi do katastrofy. Niesie ze sobą tylko chaos. Kiedy w finałowej scenie Edek "porywa" Eugeniusza do tańca, tym samym tango staje się figurą uwięzienia. Uwolniona niegdyś z konwenansów natura kończy swoje bytowanie w anarchii, poddając się nowej hierarchii, jaką tworzy wola silniejszego, czyli Edka. Pozostaje więc jedynie dyktat czystej siły fizycznej.